Όλα άρχισαν το 1984, όταν η κ. Λιάνα Σουβαλτζή πήρε την απόφαση να ξεκινήσει τις έρευνες, αρχικά για να ανακαλύψει την τοποθεσία ταφής του Μ.Αλεξάνδρου. Το 1989 δόθηκε η άδεια από την Αίγυπτο.
Ποιά είναι όμως η κ.Σουβαλτζή;
“Η Λιάνα Σουβαλτζή απεφοίτησε από την Αρχαιολογική και Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε με αποστολές σε αρχαιολογικούς χώρους από το 1973 ως το 1986.
Η Λιάνα Σουβαλτζή είναι μέλος των ακολούθων οργανισμών:
Από το 1986 μέχρι το 1990 ήταν Γενική Γραμματεύς των Φίλων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στην Αθήνα και από το 1982 μέχρι το 1990 ήταν μέλος της Αιγυπτιακής Εξερευνητικής Εταιρείας του Λονδίνου.
Είναι επίτιμο μέλος της Ισπανικής Αιγυπτιολογικής και Αρχαιολογικής Εταιρείας της Μαδρίτης, μέλος του Ινστιτούτου Ελληνιστικών Σπουδών και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος.”
Η παρουσία της Ελληνικής πολιτείας κατά την διάρκεια των ερευνών αλλά και των ανασκαφών αργότερα ήταν ανύπαρκτη. Όχι μόνο δεν στήριξαν οικονομικά την όλη προσπάθεια, αλλά ούτε και τυπικά.
Οι πληροφορίες που είχε συλλέξει η αρχαιολόγος μέχρι τότε την είχαν οδηγήσει στην πεποίθηση ότι ο τάφος του μεγάλου Έλληνα στρατηλάτη βρισκόταν στην όαση Σίουα της Αιγύπτου. “Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς” είχε πει ο Βιργίλιος. Έτσι έγινε και στην περίπτωση της κ. Σουβαλτζή καθώς στην πρώτη εβδομάδα ανασκαφών “έπεσαν” κυριολεκτικά πάνω στην είσοδο ενός μνημείου που όσο προχωρούσε η ανασκαφή έβγαινε στο φώς ένας τεράστιος Μακεδονικός βασιλικός τάφος. Οι ανασκαφές συνεχίζονταν κανονικά με έξοδα όχι του Ελληνικού κράτους, που συνέχιζε να χει αδιάφορη στάση, αλλά της αρχαιολόγου και του επιτελείου της.
Έτσι σιγά-σιγά φτάνουμε στο 1995 και συγκεκριμένα στις 29 Ιανουαρίου. Μεγάλο μέρος του τάφου έχει βγει στην επιφάνια γεγονός που οδηγεί και τις Αιγυπτιακές αρχές στο να ανακοινώσουν την ανακάλυψη του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην όαση Σίουα.
Η Ελληνική κυβέρνηση, αντί να αφυπνηστεί και να βοηθήσει την αρχαιολόγου για την ανάδειξη του μνημείου και την συνέχιση των ανασκαφών έκανε ακριβώς το αντίθετο.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν πέρνουμε θέση στο εάν το συγκεκριμένο μνημείο είναι όντως ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην όαση Σίουα. Σίγουρα όμως πρόκειται για έναν μεγάλο Ελληνικό τάφο Μακεδονικής καταγωγής. Τον μεγαλύτερο που έχει ανακαλυφθεί μέχρι τώρα και όπως δείχνουν τα πράγματα ίσως ακόμα μέσα του συντηρεί την σωρό του Μ. Αλεξάνδρου. Αλλά είτε συμφωνούμε σε αυτό είτε όχι δεν μπορούμε και δεν έχουμε το δικαίωμα να καταδικάζουμε σε πλήρη καταστροφή την υπόσταση ενός τέτοιου μνημείου σταθμού για την Ελληνική ιστορία. Γιατί η εγκατάλειψη του μόνο εκεί θα οδηγήσει.
Τι ακριβώς έγινε όμως για να οδηγηθούμε σε αυτό το λυπηρό για όλους τους Έλληνες γεγονός; Ποιοί πήραν την απόφαση να “θάψουν” για μια ακόμη φορά την ροή της Ελληνικής ιστορίας;
Το 1996 λοιπόν με εντολή του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη οι ανασκαφές σταμάτησαν. Εκτελεστικό όργανο ο υπ. πολιτισμού Βενιζέλος και ο μορφωτικός σύμβουλος της Ελληνικής πρεσβείας στο Κάιρο Κωστής Μοσκώφ που δεν δίστασε να πει μάλιστα: “Εμείς έχουμε εδώ τον Καβάφη, τι τον θέλουμε τον Αλέξανδρο;” απόσπασμα από το βιβλίο “Νόμιμος Άμυνα” του πρώην υφυπουργού κ. Ι. Κουτσογιάννη.
Αμέσως η κ. Λιάνα Σουβαλτζή απευθύνθηκε στην Αιγυπτιακή πολιτεία ζητώντας ευθύνες. Απάντηση; Η Ελληνική κυβέρνηση είχε ζητήσει την μη ανανέωση άδειας για την συνέχιση των ανασκαφών. Τί έκαναν όμως οι υπόλοιποι “εθνοπατέρες”; Ας τους πάρουμε με την σειρά.
Πρόεδρος την Δημοκρατίας: Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, στάση του; Αδιαφορία
Πρωθυπουργός: Σημίτης, όπως είπαμε και πριν ήταν αυτός που έδωσε την εντολή για διακοπή των ανασκαφών
Υπ.Εξωτερικών: Πάγκαλος, κάλεσε την κ.Σουβαλτζή στο γραφείο του και της είπε: “Το θέμα Αλέξανδρος ανεβάζει το φρόνιμα των Ελλήνων, κάτι που πρέπει να παραμείνει χαμηλά”.
Υπ.Πολιτισμού: Βενιζέλος, εχθρική στάση, ένας εκ των δύο εκτελεστικών οργάνων στην εντολή διακοπής των ανασκαφών.
Διαβάστε περισσότερα Ἔρρωσο: Όταν η αρχαιολογία σκοντάφτει στην πολιτική
Πηγή:Ερρωσο
